Kaktus Kecil

Ku tinggalkan kaktus ini khusus untukmu
dengan pesanan ia mudah hidup
biarpun berhari-hari kau biarkan tuntas
ia akan tetap besar dan bercambah
kerana ia belajar bernafas dari gersang tanah
asalkan setiap kali kau melintasi
lemparkan senyumanmu di sini
tahulah aku, kau sayang padanya
kuhadiahkan kaktus yang masih kecil ini kepadamu
peliharalah dengan kemanjaan dan perhatian
berikan ia pasu baru bila tiba waktu
ia akan remaja dan dewasa
tajam dirinya lambang kemurnian hatimu
kalau kaktus itu aku
sudikah kau senyum dan tukarkan pasu
sedangkan kau tahu diriku akan melukakaimu
lalu tidak lagi kurasakan sentuhan 
yang tinggal mungkinkah perhatian 
menjadi baja menyuburkan ingatan...

Sumpah Allah- Demi Masa

بسم الله الرحمن الرحيم
Dengan Nama Allah yg Maha Pemurah lagi Maha Penyayang..

Tengok tajuk kat atas tu mesti semua orang boleh teka apa yg sy nk share kali ni. Rasa terpanggil sangat nk share Tafsir Surah Al-Asr sbb Surah ni walaupun antara Surah paling pendek dlm Al-Quran, tp ramai ulama' berpendapat ini adalah antara Surah yg agak sukar untuk ditafsirkan as well as Surah Al-Kauthar. Kenapa susah nk tafsirkan? Sbb surah ni sangat pendek dan sangat umum, jadi luas sgt skopnya. Ok jom kita tgk ayat2 dalam surah ni (even mungkin ramai org dah hafal ayat2nya both in Arabic dan terjemahannya):

 وَالْعَصْرِ   
Demi Masa

إِنَّ الْإِنسَا َ ن َلفِي خُسْرٍ 
Sesungguhnya seluruh manusia berada didalam kerugian yg amat besar

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ
Kecuali orang2 yang beriman, DAN beramal soleh, DAN mereka yang berpesan-pesan kepada kebenaran (yang haq), DAN mereka yg berpesan-pesan kepada kesabaran.


First of All, Allah bersumpah, Demi Masa.. Wal-Asr.. Kenapa Allah bersumpah dgn masa? Apa signifikasinya? Lets look in depth. Pertamanya, bila kita nak membuktikan kita bercakap benar, dengan sungguh2 hati nk bagi org percaya (esp bila kita tak ada bukti lain), kita akan bersumpah dgn nama Allah kan? Contohnya kita akan cakap "Aku bersumpah dgn nama Allah, aku tak buat itu dan ini".. Objek kat sini adalah Allah, subjeknya adalah penafian yg aku tak buat itu dan ini, kan? Ok, dalam surah ni, bukan manusia yg bersumpah, bahkan Allah yg bersumpah! Kalau kita, kawan2 kita bersumpah, kita tend utk percaya cakap diorang kan? tp kat sini Allah yg bersumpah! Takkan la kita nk doubt sumpah Allah pulak kan? Apa subjeknya dalam ayat ni, objeknya kita dah tahu adalah masa, subjeknya? Subjeknya Allah nyatakan dalam ayat kedua, EVERY SINGLE human being is in a great loss!! Tu la subjeknya yg Allah mention kat dalam surah ni, yang bg sy sangat menakutkan. Saya akan kupas pasal Khusrin (Kerugian) dalam ayat 2 ni later on. 

Keduanya, kenapa Allah bersumpah dgn masa? Sebab MASA ini adalah witness (saksi) yang kita berada dalam kerugian yg besar. Kenapa sy ckp masa itu adalah saksi- sbb kalau kita boleh recall and pandang semula ke belakang, berapa banyak masa yg kita dah bazirkan untuk perkara yg tidak mendatangkan apa2 manfaat atau bahkan mungkin menyumbang dosa?- dan masa yg dah berlalu ni, kita tak mungkin akan dapat semula kan? Dan nanti on the day of judgment, MASA inilah yg akan membuktikan amalan2 yg telah kita lakukan di dunia, MASA inilah yg akan menjawab soalan2 Allah kelak pada hari kita dibangkitkan..

Kita tgk pulak penggunaan Al-Asr dari segi bahasa. Bagaimana sbnrnya masyarakat Arab guna perkataan Al Asr ni? Dalam mana2 terjemahan Al-Quran pun, kita akan dapati maksud Al-Asr ni adalah Masa.. tp dari segi penggunaannya, orang-orang arab guna perkataan Al-Asr ni bila masa dah kesuntukan, bila masa dah running out, bila masa dah tinggal sikit tapi masih terlalu banyak perkara yang belum di uruskan..  Kalau kita tgk dalam solat pun ada solat Asar kan? which more less the same meaning as this Surah. Solat Asar biasanya bila? pukul berapa? Ambil contoh kat Malaysia lah senang sebab waktu Asar kat Malaysia constant sikit berbanding di UK ni, which is antara pukul 4.30ptg ke pkl 7mlm kan? Maksud sy kat sini, waktu Asar adalah waktu dimana siang is running out, siang dah suntuk, siang dah nak sampai ke penghujung. Dan waktu inilah biasanya waktu paling sibuk sekali- rush hour! Nak proof? Kalau kita pegi KL waktu Asar ni lah waktu paling menyeksakan kalau kita drive, kan? Sebab kita boleh stuck dalam trafic jam sampai kadang2 boleh tertinggal pun Solat Asar sebab tersangkut dalam trafic. So bila nak letakkan surah ni dalam konteks sebenarnya kat sini Allah bersumpah bahawa masa yg kita ada di dunia sangat suntuk dan sangat sikit dan is running out kalau nak compare dengan masa yg akan kita lalui di akhirat nanti, sebab masa dekat akhirat nanti tiada penghujung. Ingat tak lagu Circle of Life dalam Lion King 'its more to see than can ever be seen, more TO DO than can ever BE DONE'... hehe~ even dalam lagu ni pn ckp its too much to do than can ever be done sebab SUNTUKnya masa yang kita ada di dunia ni.. 

Ok, jom kita relate pulak dgn ayat ke dua, di mana Allah berfirman "Sesungguhnya seluruh (Al insaan- menunjukkan seluruh, bukan sikit manusia, bukan sebahagian manusia, tapi keseluruhan manusia, every single human being) berada dalam kerugian yg sgt besar (Khusr). Klau kita perasan ayat kedua dalam Surah ni, Allah byk emphasize, Allah banyak guna kata2 penegasan: Inna, Al-Insan, Lafii, Khusrin. 

Inna, dari segi bahasa, maksudnya bukan setakat 'Sesunguhnya', tp Allah guna perkataan Inna ni juga untuk remove doubt dalam hati manusia, untuk meyakinkan hati manusia. Dalam Ayat 2 ni, kenapa Allah guna Innal-Insan(verily, everyone is in  great loss), kenapa Allah tak guna InnaNaas (Verily, people are in a great loss)? Cuba bayangkan, kita tengah dengar lecture kat dalam kelas sambil main sms, pastu lecturer tu ckp kat satu kelas "Please make sure your mobile phone is off." pastu kita pun pandang orang lain kan, tgk org lain ada tak yang main sms jgk, kalau ada, kita pun tak bother sangat nk turn off handset kita. Betul tak? Cuba lecturer tu ckp "Rashidah, turn off your mobile phone!", off course lah kita pun terperanjat and terkulat2 dan terus je turn off handset kan? Tu la sebabnya dalam ayat ni Allah guna Al-Insaan, bukan An-Naas, sebab Allah nak specific kan, Every Single one of us is in a tremendous loss, supaya kita dapat rasa Allah tujukan betul2 tepat2 kat muka kita, supaya kita boleh bertindak dengan segera, sebab TIME IS RUNNING OUT. Perkataan last dalam ayat ni adalah Khusrin خُسْرٍ Allah tak guna perakataan Khasarah (rugi), tp Allah guna perkataan Khusrin, dgn tanween pada huruf Ro. Sebab Khusrin ni maksudnya bukan setakat rugi, bahkan kerugian yg teramat sangat besar - the ultimate loss! So kalau kita tergolong dalam golongan orang2 yang tersangat rugi ni, agak2nya dimana tempat kita di akhirat nanti? Dan macam mana nak pastikan kita TAK tergolong dalam golongan ni? Ni lah yang Alah jawab dalam ayat ke 3.

Ada 4 syarat yang Allah tetapkan supaya kita tak tergolong di kalangan orang2 yang mendapat kerugian yang sangat besar dalam ayat 3 which are: Aamanu, wa amilus-solihat, wa tawa saubil haq, wa tawa saubis-sabr. Ok, Allah guna perkataan WA which means DAN, BUKAN atau! Untuk kita selamat pada hari pembalasan nanti, kita kene fulfill all of these 4 conditions, bukan separuh2 je, bukan salah satu je, tapi SEMUA. Surah ni adalah tentang macam mana nak escape/elakkan dari masuk neraka, tentang macam mana nak selamatkan diri. Kalau kita tengok kebanyakan ayat2 dalam surah lain, contohnya At-Teen ayat 1-6:

[1] Demi buah Tiin dan Zaitun,

[2]Dan Gunung Tursina,

[3] Serta negeri (Makkah) yang aman ini, -

[4] Sesungguhnya Kami telah menciptakan manusia dalam bentuk yang sebaik-baiknya (dan berkelengkapan sesuai dengan keadaannya).

[5] Kemudian (jika ia panjang umur sehingga tua atau menyalahgunakan kelengkapan itu), Kami kembalikan dia ke serendah-rendah peringkat orang-orang yang rendah,

[6] Kecuali orang-orang yang beriman dan beramal soleh, maka mereka beroleh pahala yang tidak putus-putus.

Bila tgk terjemahan surah At-teen diatas, Allah cakap pasal kalau seseorang menyalahgunakan umur yang Allah berikan, Allah akan kembalikan orang tersebut ke serendah-rendah peringkat KECUALI orang2 yang beriman dan beramal soleh, maka bagi mereka beroleh pahala yang tidak putus2. Perasan tak persamaan Ayat Allah dalam surah At-Teen ni dgn Surah Al-Asr? Cuba tgk Ayat 6 Surah At-Teen ni, Allah cakap 'kecuali mereka yg beriman dan beramal soleh,..' sama kan dgn ayat 3 surah Al-Asr, TAPI dalam Al-Asr Allah tak mention pun pasal balasan untuk orang2 yang beriman, beramal soleh, berpesan2 kpd kebenaran dan kesabaran, sedangkan dalam Surah At-Teen, Allah mention pasal reward which is mereka akan beroleh pahala yang tidak putus2. Kenapa agaknya Allah tak mention pun tentang reward dalam surah Al-Asr? Sebab Surah Al-Asr ni menunjukkan survival state, kita kene lepas survival state ni dulu, barulah boleh dapat reward. Jadi surah ni nak menunjukkan kita kene laksanakan 4 syarat ni dulu untuk elak jadi orang2 yang rugi, lepas terlaksana 4 conditions ni, baru lah boleh cakap tentang reward, pahala, balasan syurga etc. Life example yang saya boleh bagi misalnya masa sy belajar degree dulu, untuk masuk 4th year (honors year), sy kena dapatkan lowest average mark of 60% for each subject. So masa tahun 3, selagi sy tak dapat average mark of 60% ni, saya takkan boleh pun fikir tajuk apa nak buat utk research dissertation tahun 4, jauh sekali nak fikir pasal target nak dapatkan 1st class or 2nd class honour, sebab sy tak survive pun lagi tahun 3 saya. Dan survival state yang Allah mention dalam surah ni is far more critical than ever, sebab involve akhirat- tempat tinggal kita yang abadi! Ok, jom kita tengok each of these 4 conditions that Allah has put in order for us to avoid having a great loss. 

Syarat pertama dan kedua, beriman dan beramal soleh.. Apa maksud beriman ni sebenarnya? Macamana kita dengan pasti boleh menyatakan bahawa kita telah beriman? Dan perasan tak bila kita baca Quran, kita akan kerap jumpa perkataan 'beriman' dan 'beramal soleh' together (mcm dalam surah al-asr dan surah at-teen ni)? Beriman kepada Allah sebahagian dari maksudnya adalah percaya dengan sungguh2 hati. Bila kita cakap tentang rukun iman, semua org pun dah hafal, ada 6: percaya pd Allah, Malaikat, Rasul, Kitab2, hari akhirat, dan  qada' dan Qadar Allah. Percaya dgn sepenuh hati. Tapi cukupkah kalau kita hanya percaya? Especially bila kita nak percaya pada benda yang kita tak nampak, hampir semua perkara yang Rasulullah s.a.w list dalam rukun iman (Hadith 2, susunan Imam Nawawi) ni, kita bukan nampak pun, kan? Sebab tu dalam Quran kita akan selalu je jumpa bila Allah cakap pasal iman, Allah akan cakap juga pasal amal soleh. Iman tanpa amal, means nothing! Let see satu ayat dari quran yang Allah cakap pasal iman:

Sesungguhnya orang2 yang beriman (dgn sempurna) ialah mereka yang apabila disebut nama Allah, gementarlah hati mereka, dan apabila dibacakan kepada mereka ayat-ayatNya, ia akan menjadikan hati mereka bertambah iman, dan kepada Tuhan mereka jualah mereka berserah.
Iaitu orang2 yang mendirikan sembahyang, dan mendermakan sebahagian daripada apa yang Kami kurniakan kepada mereka. 
Merekalah golongan yang beriman dengan sebenar-benarnya. Mereka akan mendapat pangkat-pangkat yang tinggi di sisi Tuhan mereka dan keampunan serta limpah kurnia yang mulia (di Syurga)

Dalam ayat diatas, Allah cakap orang yang beriman, akan GEMENTAR hatinya bila disebut nama Allah, dan Allah juga sebut, 'iaitu orang2 yang mendirikan solat dan menginfakkan sebahagian dari harta mereka'. So percaya je tak cukup, mesti ada amalan yang membuktikan kepercayaan kita tu, macam dalam ayat kat atas amalan yang Allah sebut adalah solat dan menginfakkan harta. Dan jom kita tanya balik diri kita, sentiasa gementarkah hati kita bila disebut nama Allah? Kalau jawapannya kadang2 jer, layak tak kita nak mengaku kita beriman dengan sungguh2 hati? Jelas sangat kat sini, iman itu bukan setakat kepercayaan dalam hati, tapi juga mesti ada amalan yang membuktikan kepercayaan kita tu.. Orang yang betul2 percaya pada satu perkara, contohnya klau kita percaya bahawa kalau kita tak gosok gigi setiap hari, gigi akan rosak, berlubang dan sebagainya, so mesti lah kita gosok gigi hari2 kan? We believe in something, it always followed by action! Macam tu jugak dgn iman kepada Allah, once we truly believe in something, we will commit to it, live with it! If we dont, what does it mean? that means we are HYPOCRITE!!

Tu baru syarat pertama dan kedua. Syarat ke-tiga dan ke-empat, berpesan-pesan kepada kebenaran dan kesabaran. Bila Allah sebut berpesan2, maksudnya akan involve orang lain kan? Ayat ni adalah salah satu bukti, yang dalam Islam xada istilah baik sorang2. Sebab kalau kita tak laksanakan syarat ketiga dan keempat dalam ayat 3 ni, kita still takkan survive hell fire, kita still takkan dapat escape dari tergolong dalam golongan yang sangat rugi ni. Berpesan2 kepada kepada kebenaran dan kesabaran ni ada kesinambungannya dengan beriman dan beramal soleh. Tadi bila sy sebut maksud beriman tu adalah percaya dengan sunguh2 hati, benda yang kita percaya ni mestilah KEBENARAN kan? mestilah sesuatu yang benar kan? Kalau tak betul, macam mana kita nak percaya? So bila kita percaya ini adalah kebenaran, bila kita percaya dengan sungguh2 hati, Allah adalah Tuhan sekalian alam, percaya Nabi Muhammad adalah utusan Allah, apa yang patut kita buat selain ibadah2 khusus dalam rukun Islam? What usually a decent human being, or wise people will do when they discover the truth? Off course kita akan stick dengan kebenaran tu, beramal dengan kebenaran tu dan? Dan for sure kita kena speak out tentang kebenaran tu kan? Imbas balik zaman Nabi s.a.w dan nabi2 sebelumnya, kalau semua rasul2 Allah ni were to mind their own business, Islam tu tak mungkin akan sampai pada kita hari ni. Kalaulah Islam tu hanya setakat solat, puasa, zakat, haji, berzikir etc, mungkin kita takkan dapat nikmat Islam pada hari ini. 

يَـٰٓأَيُّہَا ٱلۡمُدَّثِّرُ (١) قُمۡ فَأَنذِرۡ Wahai Orang yang berselimut (Muhammad), bangunlah serta berilah peringatan dan amaran

Ayat kat atas ni (Surah Al-Muddathir) adalah wahyu kedua yang Rasulullah terima (ada perbezaan pendapat ulama' tentang wahyu kedua sama ada surah Muddathir atau surah Muzammil), Allah menggesa rasulullah untuk bangun dan beri peringatan kepada umatnya, jadi ayat ni menunjukkan beriman dengan Allah itu perlu untuk kita sampaikan kebenaran ini pada orang lain, perlu untuk kita bangun dan peringatkan orang lain.Tapi ramai antara kita tak berani pun bersuara tentang kebenaran ini, betul tak? Cuba kita tengok keadaan sekarang ni, orang muslim terbalik dengan non-muslim. Selalunya non-muslim, bila mereka discover something that they perceived to be the truth, mereka pulak yang lebih confident dari orang Islam sendiri untuk speak out dan sebarkan ideologi mereka, sedangkan orang Islam ada banyak advantage dari orang bukan Islam, sebab kita ada Allah, sebab agama kita adalah satu-satunya agama yang benar, kalau kita fikir balik, macam mana orang2 yang tak beriman dengan Allah ni pula yang lebih confident dari kita? so, kita kena muhasabah semula iman dalam hati kita.... that was one part of berpesan2 kepada kebenaran. Apa kaitannya dengan berpesan2 kepada kesabaran? Dalam menyampaikan the TRUTH ni, memang takkan mudah, sedangkan rasulullah sendiri tak mampu untuk convince orang yang sangat menyayangi rasulullah, Abu Talib. Kalau kita susuri semula sirah Rasulullah, berapa banyak dugaan besar yang Rasulullah kena hadap untuk sampaikan kebenaran ini? Sebab tu dalam Surah Al-Asr ni Allah sebut tentang berpesan-pesan kepada kebenaran DAN KESABARAN. Menyampaikan kebenaran ni, perlukan juga kesabaran yang bukan sedikit. 

2 syarat terakhir untuk elakkan diri dari menjadi orang2 yang mendapat kerugian, yang Allah nyatakan dalam Surah Al-Asr ni- berpesan2 kepada kebenaran dan kesabaran, membuktikan our survival is really2 depend on each other, betul tak? Sebab kita kena sampaikan (berpesan2) kebenaran dan kesabaran tu pada orang lain, kita tak boleh simpan kebenaran tu sorang2 kita je, kena bagitau kat orang lain. Ok, cuba bayangkan kita bersama kawan2 kita, atau ahli keluarga kita dalam rumah, tangan kita semua terikat antara satu sama lain. Semua yang ada bersama kita pada masa tu semua tengah tidur lena, hanya kita je yang terjaga bila kita nampak rumah kita sedang terbakar. Apa yang kita kena buat untuk survive? First benda yang kita kena buat ialah kejutkan semua orang yang ada dengan kita pada masa tu (sebab tangan kita semua terikat antara satu sama lain), sebab kalau mereka semua tak bangun, dengan kita2 sekali akan terbakar sebab kita tak boleh lari sendirian. Kita perlukan semua mereka untuk bangun dan lari selamatkan diri bersama kita. Macam tu lah sebenarnya perumpamaan dalam surah ni. Perlu sangat untuk kita kejutkan orang lain disekeliling kita, supaya kita semua pun akan selamat dari menjadi golongan yang mendapat kerugian yang sangat2 besar.

Ayuh, Jom kita sekurang2nya cuba untuk kejutkan orang lain yang sedang lena, supaya kita semua terselamat!

Wallahu A'lam


Sumber rujukan: Lecture from Bro Nouman Ali Khan, Tafsir Fizilalil Quran-Sayyid Qutb, Himpunan Ilmu dan Hikmah-Ibnu Rajab Al-Hambali

Kekalkan kami di jalan ini Ya Allah....

بسم الله الرحمن الرحيم 
In the Name Of Allah the most Gracious, the Most Merciful

Dah lama sgt tak menulis di blog ni. Terlalu payah rasanya mencari dan mencuri masa utk menulis.

Alhamdulillah, kini sy telah pun pulang ke pangkuan suami di Glasgow, setelah 2 bulan terpisah atas desakan kerja di London. Menitis air mata keharuan melihat Sufia Nafeesa seperti tidak puas bermanja dgn ayahnya, seolah2 risau kami akan terpisah lagi. Maafkan ummi sayang, mudah2han Allah tidak akan menguji kita dgn perpisahan lagi. 

2 bulan berpisah dgn suami adalah pengalaman yg sukar, byk perkara yg terpaksa diuruskan sendiri. Paling sukar, adalah bila berdepan dgn Sufia yg sering melihat ke luar tingkap sambil melaung "Dadddyyyyy!!!", faham benar Sufia terlalu rindukan daddy. Dan syukur tak terhingga, berkat doa suami dan keluara mungkin, Deloitte London bersetuju memindahkan saya ke Glasgow office walaupun telah termaktub di dalam agreement berpindah office sebelum genap 18 bulan bekerja adalah tidak dibenarnya. Maha Suci Allah yg merancang hanya yang terbaik untuk hamba2Nya. Alhamdulillah, Alhamdulillah, Alhamdulillah, AllahuAkbar, "Nikmat Allah yg mana lagi yang kamu dustakan?"

Namun, menetap di London bersama akhwat2 (pelajar2 perempuan malaysia yang sedang bercuti summer), membuat hati ini kembali basah dan segar, seperti dedaun tandus dipadang pasir, hati saya ketika itu lebih parah. Pulangnya akhwat2 Glasgow yg sering memberi makanan dan menyiram ruhani hati ini ke tanah air sungguh memberi kesan mendalam. Beberapa ketika, sy seolah2 lupa tujuan sy diciptakan:

 وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

Tidak Aku jadikan manusia dan jin selain untuk beribadah kepadaKu (Az-Dzaariyat:56)

وَإِذۡ قَالَ رَبُّكَ لِلۡمَلَـٰٓٮِٕكَةِ إِنِّى جَاعِلٌ۬ فِى ٱلۡأَرۡضِ خَلِيفَةً۬‌ۖ قَالُوٓاْ أَتَجۡعَلُ فِيہَا مَن يُفۡسِدُ فِيہَا وَيَسۡفِكُ ٱلدِّمَآءَ وَنَحۡنُ نُسَبِّحُ بِحَمۡدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ‌ۖ قَالَ إِنِّىٓ أَعۡلَمُ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

Dan (ingatlah) ketika Tuhanmu berfirman kepada malaikat: Sesungguhnya Aku hendak menjadikan seorang khalifah di bumi. Mereka bertanya (tentang hikmat ketetapan Tuhan itu dengan berkata): Adakah Engkau (Ya Tuhan kami) hendak menjadikan di bumi itu orang yang akan membuat bencana dan menumpahkan darah (berbunuh-bunuhan), padahal kami sentiasa bertasbih dengan memujiMu dan mensucikanMu?. Tuhan berfirman: Sesungguhnya Aku mengetahui akan apa yang kamu tidak mengetahuinya. 

Astaghfirullah, Astaghfirullah, Astaghfirullah.. begitu mudah sy terleka dgn dunia sehingga lupa akan ayat2 Allah, lupa akan seruanNya. Mungkin itulah perancangan Allah, membawa sy ke London, agar sy kembali menyambung tugasan2 as His servant, menyambung wasiat Rasulullah menegakkan kembali Islam dimuka bumi, membina semula batu-bata yg beratus tahun telah dimusnahkan agar kembali menjadi bangunan yg tersergam, menjadi Ustaziatul 'Alam, biarpun bangunan tersebut tidak akn sempat utk sy melihatnya sendiri, tp cukup bermakna buat sy sekiranya sy mampu menambah susun batu-bata yg kecil itu satu persatu sebelum nafas terhenti.

رَبَّنَا لَا تُزِغۡ قُلُوبَنَا بَعۡدَ إِذۡ هَدَيۡتَنَا وَهَبۡ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحۡمَةً‌ۚ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡوَهَّابُ

Wahai Tuhan kami! Janganlah Engkau memesongkan hati kami sesudah Engkau beri petunjuk kepada kami dan kurniakanlah kepada kami limpah rahmat dari sisiMu; sesungguhnya Engkau jualah Tuhan Yang melimpah-limpah pemberianNya

Some of works that i usually do when sufia is asleep..

Bismillah, In The Name of Allah, the Most Gracious the Most Merciful..

These are few things that i really 2 love to make when i dont have much things to do: Making cards! :)

I made this card for my manager who left us last week. She will be in New Zealand in the next few days i guess. Nice working with you Caroline, have a safe journey home! :)

Oh, i just made this last night, spent about couple hours. It was for my beloved sister (naqibah), kak Mimi who just finished her Doctorate in Aerospace engineering (if i'v not mistaken) recently. Many congratulation to you sis. I'm very proud of you 

I made this ages ago, i think it was before i came to Glasgow. It was for my cousin who i love the most. 

All three pictures above were the inside of the card. The idea to make the 'flipped' strawbery was fro from one of my best frien, Intan Nur Atiqah. She gave me one card when we were 16 and there was a 'flipped' love inside the card. :)

And finally, my english calligraphy! Love to learn more about calligraphy hand writing!

Musibah yang sedikit dan Nikmat yang tak terhitung.. Bhgn 1

Bismillahirrahmanirrahim..

Dengan Nama Allah yg Maha Pengasih lagi Maha Penyayang..

Lama rasanya tak menulis. Sampai rumah lepas habis kerja biasanya dah pukul 11.30 mlm, n balik2 je mesti rindu kat sufia. Walaupun dia dah tdur suka gatal nk kejutkan dia.. Maha Suci Allah, indah sungguh perasaan menjadi seorang ibu, sentiasa rasa diperlukan. Sufia pulak senang je terjaga bila kene kiss dgn ummi.. Yang paling indah setiap kali sufia celikkan mata dari tidur, bila nampak je ummi terus senyum dan rangkul leher ummi kuat2. MashaAllah, tak ada perkataan yg mampu mengungkap benak rasa pada masa tu. Sy pernah lah jgk rasa bosan jadi seorang 'isteri' (wah, kejam nye statement ni) tapi belum pernah ada sehari yg terasa bosan menjadi seorang ibu. Bukanlah suami sy membosankan ke apa ke, cuma biasa lah, ada byk perkara yg sebagai perempuan, kita tak boleh nk fhm apa yg suami (lelaki) kita buat dan fikirkan, dan sama jgk dengan lelaki. Ada byk je benda pada perempuan yg tak dapat difahami langsung oleh lelaki.

Dah lama teringin nak tulis pasal tajuk entry kali ni dgn harapan boleh menjadi manfaat pada org lain.. Apa yg sy cerita dalam entry ni bukan lah apa2 pun, cuma sekadar berkongsi pengalaman. Kali ini sy nk kongsi beberapa pengalaman sy lalui semasa di Kolej. Sebelum tu, maafkanlah sy kalau ada siapa2 yg pernah belajar bersama sy di kolej yg tersinggung bila terbaca entry ni. Bukan itu niat sy..

Lepas dapat keputusan SPM yg sgtlah mengecewakan, akhirnya sy diterima belajar di Kolej Professional Mara Melaka pada Julai 2004 dalam jurusan Keusahawanan. Tak byk perkara sgt sy ingat pada semester pertama di KPMM. Lepas dpt keputusan exam semester 1, sy mengambil keputusan utk bertukar ke jurusan perakaunan sbb sy sgtlah tak berminat dalam bidang keusahawanan (sy mmg tak suka meniaga kot, klau sy la yg meniaga, guarantee bnkrupt, sbb sume benda klau boleh sy nk bg free kat org.. hehe). Alhamdulillah, dpt tukar course, tetapi.... sy tidak akan diberi elaun bulanan. Sbnrnya sy tak dibenarkan tukar kos sbb entrepreneurship dan accounting bukan dari satu cabang yg sama. Jadi sbgai syarat kalau sy betul2 nk tukar kos, sy kene dpatkan pointer yg lebih tinggi pada exam sem 1 (accounting) dari exam sem 1  entrepreneurship (pointer sy masa tu 3.67). Klau sy gagal, sy mungkin tidak akan diberi apa2 elaun lagi selepas tu.. Jadi masa sem1 dlm kos accounting tu mmg sy study maut la. Risau kalau tak dapat elaun sbb sy bukan lah dari keluraga berada.. Dan Alhamdulillah, bila dapat result sem1 masa tu sy dpt straight As (pointer 4.00). Syukur sgt, sbb sy sebenarnya tak ada basic account masa sekolah menengah dan english sy sgt lah teruk. KPMM mmg fully english, so mula2 tu sy agak nervous jgk. Masuk sem 2 pointer sy jatuh sikit (3.94 klau tak silap) tp sy tak lah rasa kecewa sgt. Bg sy klau dpt pointer 3.75 keatas tu dah bersyukur sgt2 dah. Sbnrnya sy ada aim la utk grad dgn pointer lebih dari 3.75 sbb itu syarat utk dapatkan Anugerah Kecemerlangan Mara. Masa 1st sem sy kt kpmm sy ada join urusetia konvokesyen, jadi bila tgk kakak2 yg dpt AKM dan dapat bawak mak ayah dorang naik pentas, menitik air mata sy. Sy mmg berazam sgt2 utk bawak mak ayah sy naik pentas satu hari nnt. Sbb tu lah agaknya sy belajar tak kenal siang malam. Sy kerap sgt stay-up, smpaikan bila hari yg sy tak stay-up pn org nmpak sy stay-up.. huhu. Tp bila masuk semester 3 (remarkable and unforgettable semester i suppose), byk sgt ujian. Smpai sy rasa tak mampu pun nk berdiri dan berhadapan dgn org... Masa awal2 semester3 tu, semua mcm ok je. Sy ramai je kawan2. Biasanya budak perempuan kelas sy, bila ada test or exam, dorang akan dtg rumah sy dan stay up n study sama2 dgn sy. So senanglah klau ada apa2 yg dorang tak fhm or sy tak fhm, kitorang boleh discuss sama2. Tiba pertengahan semester 3 tu, ntah mcamana agaknya sy pun dah tak bolah nk ingat.. Byk sgt fitnah ttg sy yg tiba2 jd hebahan. Sedar tak sedar, 3 org dari rakan sebilik sy (yg jgk kawan2 sekelas) pindah bilik lain. Dan bila sy masuk kelas, klau sy duduk row belah kanan, tak akan ada budak perempuan lain yg akan duduk satu row dgn sy (let alone nk dok sebelah sy). Alhamdulillah masa tu sy masih ada kawan yg setia menjadi shbt sy. Ada 3 org pelajar lelaki dan 2 org kawan sibilik yg sgt rapat dgn sy masa tu, dan smpai hari ni sy sgt bersyukur sbb ada mereka pada masa tu. Klau tak sy tak tau lah apa akan jadi pada sy n pelajaran sy, sbb sy sgt2 down.. Bayangkan sy bukan shj dipulaukan oleh kawan2 sekelas atau kawan2 yg tak rapat dgn sy, tp sahabat baik sy sendiri (yg sy anggap mcm darah daging sy) jgk berhenti bertegur sapa dgn sy tnpa sbb2 yg boleh diterima akal. Setiap hari sepanjang semester 3 tu (or infact smpai hari ni), sy tertanya2 kat mana silapnya. Sampai satu tahap sy hampir dibuang dari Jabatan Pertahanan Awam (JPA3) Kolej (atas sbb fitnah ini), yg akhirnya sy terpaksa menarik diri (masa tu sy bendahari, dan bila sy cuba nak kutip duit, ada berapa org je yg sudi berckp dgn sy). Sy tak mungkin akan lupa masa perjumpaan terakhir JPA3, yg meeting tu hnya dibuat semata2 utk discuss hal sy (yg sy terpaksa tinggalkan usrah utk dtg meeting ni). Sy tak mungkin lupa wajah bengis setiap org yg hadir malam tersebut (hnya sorang je yg senyum kat sy mlm tu, iaitu ex-bf sy). Sy akan sentiasa ingat macamana org mencarut kat sy depan semua org yg ada kat situ (including junior2 sy) dan ada org yg emosional smpai nk baling kerusi kat sy, dan ada pulak org yg ckp nk hntr hantu kat sy.. Smpai hari ni, sy masih lg menangis bila teringat hal ni. Sy pndang sahabat baik sy masa tu, dia jeling pndg tmpt lain. Lebih parah bila dia pn bangun memberi kenyataan 'against' sy. Mlm selepas meeting tu, sy tak boleh tidur dan tak leh nk study, sy tak boleh berhenti menangis pun. Macam kebiasaan malam2 yg lain, bila sy tak leh tido sy pun bgn buat solat sunnat, minta Allah kuatkan hati sy, even masa tu sy tak ada keyakinan pn utk angkat muka dan pndg siapa2 pn.Tak lama lepas meeting tu dan tak lama sebelum exam sem 3 bermula, sy pun jatuh sakit. Malu sgt nk cerita pasal sakit ni.. Apa yg sy rasa masa tu, sy rasa ada benda menggelegak dlm perut sy (atau lebih tepat dlm rahim). Ada cecair keluar dari rahim sy yg buat kulit sy melecur. Sy pergi hospital Melaka masa tu, buat scan dan swab. Sy ingat ada 13 jenis bacteria (kuman) dlm rahim sy yg dtg dari ntah mana2. Doktor yg rawat sy masa tu pun tak ada jawapan apa punca sebenar sakit sy masa tu. Doktor bg ubat tidur, sbb sakit sy tu buat tak boleh tidur. Tp sbb masa tu minggu exam, tak tau lah nk describe macam mana struggle nya sy dgn study dan dalam masa yg sama menahan sakit yg tak tertanggung. 2 minggu sakit tu tak berkurang sikitpun even after doktor bg anti-biotic. Satu malam (2-3 hari sblm exam berakhir) sy mimpi ada org dtg kat sy (mcm org arab) dan tnya sy sama ada sy masih amalkan Bismillah 5 dan ayat2 penangkis sihir, dan org tu ajarkan ajarkan sy beberapa ayat yg perlu amalkan. Bila bgn dari mimpi tu sy cepat2 cari Quran dan cari ayat yg org dlm mimpi sy tu suruh baca. Setiap kali sy makan dan minum sy baca ayat2 tu dulu. Masa hari terakhir exam, lebih kurang 2 jam sebelum exam start, sy rasa sakit sgt dan rasa mcm ada benda tajam keluar (mcm strong period pain), sy pergi toilet. Alangkah terkejutnya (terasa mcm nk pengsan masa tu), yg keluar tu adalah serpihan kaca dan pasir bercampur darah. MasyaAllah sy tak tahu nk decsribe perasaan sy masa tu. Allah lah sebaik2 pelindung. Dan lepas dari tu sy rasa lega yg amat sgt. Sy boleh kira berapa jam sgt sy dapat tidur sebelum tu menahan sakit. Dan syukur yg amat sgt bila dapat keputusan exam masa tu. Sy ingatkan sy takkan dpt maintain pointer, tp Alhmdulillah, Allah knows the best. Pointer sy naik sikit dari 3.94 ke 3.97.

Habis semester 3, sy berdebar sgt masa dftr msk sem 4, risau sgt2 klau sy dpat serumah (sebenarnya asrama tp mcm asramanya macam rumah teres) dgn org yg sgt benci kat sy, risau tak dpt serumah dgn 2 org sahabat yg tak pernah tinggalkan sy. Tp Alhmdulillah, kami dapat serumah dan ada 3 lagi junior yg serumah dgn sy masa tu. Sy ingat masa akhir semester 3 tu masa dah dekat nk exam, ada la kawan2 sekelas sy mula bertegur sapa semula dgn sy, dan sy ingat sy sempat mengulangkaji bersama dgn dorang.. So masa sem4 tak lah teruk sgt, cuma masa tu mak sy tak berapa sihat. Sy jugak ada masalah lain dan akhirnya sy mohon pindah ke KPM Beranang. Malam terakhir sy di Melaka, sy panggil semua pelajar perempuan batch sy, sbnrnya sy nk minta maaf n nk tau sgt2 kenapa sy dibenci.Sy bukan lah apa,tp klau betul sy byk buat slah,sy nk sgt2 betulkan diri sy, dan tak nak bawak perangai yg org benci tu ke tempat lain. Tp mlm tu sgt suram, takada org nk bersuara bila sy tnya seorang demi seorang. Dan ada beberapa org menangis. Dan akhirnya kami semua bersalaman dan berpelukan smbil meminta maaf antara satu sama lain.Syg, hnya pada malam last sy di Melaka sy dapat memperbaiki hubungan dgn budak2 batch sy (which i wish i could do something before that). Apapn sy tetap bersyukur sbb ianya berakhir dgn baik..

Tp perjalanan hidup sbgai pelajar di Beranang, tak lah jauh beza dari Melaka. Sy jugak dipulaukan oleh kawan2 sekelas masa di Beranang. Ah.. hidup ni tak lekang dari ujian betul tak? Sbb ujian2 yg kita lalui tu lah yg mematangkan kita semua. Tak byk kenangan yg sy simpan di Beranang, tp bersyukur sgt berkenalan dgn kawan2 seperti Suwaibah, Farhana, Liza(eija), dan yg lain2 yg anggap sy kawan sbb tak ramai pun org yg nk kawan dgn sy masa tu. Sy ingat masa pendaftaran sem 5 utk pilih kelas, even house mate sy pn tak nak sekelas dgn sy. Sy jugak ingat mcmana menyampahnya muka kebanyakan ex-classmate sy yg memang tak nak sgt2 sekelas dgn sy. Akhirnya sbb sy sedar diri, sy masuk kelas B (iaitu kelas yg tak ada seorang perempuan pn) melainkan senior2 yg repeat paper atau yg sewaktu dgnnya. Sy ingat masa fisrt time masuk kelas ETR, lecturer sy En Shahrul Azlan, dia pndang sy dgn wajah confuse smbil bertanya 'Awak salah masuk kelas ke'. Nk nangis pun ada masa tu, nmpak sgt tak ada org nk kawan dgn sy.. Tp disebalik semua tu... hmmm byk sgt hikmahnya.. Bila sy masuk kelas yg ramai senior, kat situ lah sy kenal kawan2 yg betul2 kawan, yg value kita sbgai kawan. Alhmdulillah, smpai hari ni sy boleh tersenyum kenangkan telatah kawan2 sekelas masa sem 5 tu, kawan gembira dan kawan berduka. Tak ada istilah aku lebih pandai dari kau, or kau lagi pndai dari aku. Tak fhm masa belajar discuss sama2. :) Apa yg terkilan sikit masa kat Beranang, hajat sy utk bwk parents naik pentas tu tak tercapai. Kat beranang bukan semua pelajar yg dapat Anugerah Mara dpt bwk mak ayah, KPMB pilih sorang shj jadi best student dan org tu je boleh bawak parents naik pentas. Dan ternyata sy tak terpilih walau pun cgpa sy masa tu 3.95, jauh lg tinggi dari pelajar yg dipilih (nangis tak leh berhenti masa konvo tu, tak tgkp gmbr pun, sbb ada ura2 alasan yg diberikan adalah sbb sy pindah dari melaka, bukan student asal KPMB- dianak tiri kan rupanya). Walau bagaimanapun, sy tetap bersyukur, bukan anugerah tu yg penting kan? yg penting sy dapat menyenangkan hati mak ayah sy, dapat mengukir senyum di wajah mereka, dapat melakar bahagia di hati mereka. Dan segala nikmat yg sy perolehi hari ini jauh sgt terlalu byk jika dibandingkan dgn ujian yg sy lalui. Allah tu sgt sweet, sbb dia selalu je bg surprise kat kita, surprise yg kita kadang2 takkan terfikir pn. Contohnya, sy tak pernah berangan smbung belajar kat UK, SPM pun ada 2 subjek je yg dapat A, jgnlah nk mimpi pergi oversea pulak. tp bukan je sy dapat smpai sini, bhkan bertemu jodoh pulak dkt sini, dan diam tak diam, hari ini sy ada suami dan sufia di sisi, 2 insan yg sy tak pernah terlintas difikiran akan sy miliki (oopss, mereka bukan milik sy, tp milik Allah, hnyalah dipinjamkan kepada sy).

Untuk mereka yg terlibat dlm cerita diatas (utk watak yg tak berapa baik tu), maafkanlah.. tiada niat utk menyinggung. Tp kalian perlu tahu, tnpa kalian hadir dalam hidup sy, tak mungkin sy akan jadi setabah Rasyidah pada hari ini, tak mungkin sy kenal erti getir dan sabar. Dan mungkin jgk sy tidak akan dapat nikmat yg melimpah ruah pada hari ini. Sy sgt percaya, mmg itu yg Allah aturkan, untuk sy dan kalian sama2 mengambil iktibar. Utk sahabat baik di KPMM, Siti Aishah Abdul Manaf, ketahuilah sy syg kamu sgt2, apa yg pernah jadi pada masa lepas adalah utk kita sama muhasabah diri kita, maafkanlah andai ada apa2 yg melukaimu, tidak ada secebis niat pun untuk menyakitimu, yg ada hnyalah pautan kasih yg tak mungkin putus sehingga hari ini. Bertapa aku bersyukur kita kembali bersama menyambung ukhuwah yg hampir2 terputus.:')

Untuk kalian yg sentiasa disisi sy ketika susah dan senang di KPMM dan KPMB (Hisysam Jokiram, Abdul Hadi, Hafiz,Ilyani, Syazana, Arwah Kak Azie, Kak Wan,Kak Asilah, Ain Izzi, Kak Muniratul Layali, Abg Razman, Eija, akmal, Farhana, Asma, Suwaibah, Aimi Nadia dan semua yg pernah menyokong sy dan mendoakan sy) Hanya Allah yg mampu membalas jasa kalian, dan hanya doa yg mampu sy iringi utk kalian. Ketahuilah, kalian sgt bermakna dalam hidup sy dan sy syg kalian sgt2.

Semoga kita sama2 dalam rahmat dan kasih syg Allah..

Wallahu A'lam..

Mengimbau kenangan silam di bumi Glasgow

Bismillahirrahmanirrahim... Dengan Nama Allah yg Maha Pengasih Lagi Maha Penyayang..

Diam tak diam, dah lebih tiga tahun sy bermastautin disini.  Terlalu cepat rasanya masa berlalu, dan terlalu byk pula perubahan yg mendadak sepanjang 3 tahun ini. Teringat masa mula2 smpai pada tanggal 19 Sept 2008, sepatah haram bahasa scottish tak fhm.. Tu la, masa kat malaysia berlagak, konon mcm pndai sgt ckp omputeh, smpai sini, hambikkk.. haha~ Tp loghat org glasgow mmg sgt lain, boleh la diumpamakan macam bahasa org KL dgn bahasa org Kelantan.. Setiap kali masuk kelas mesti tertido, merdu sgt suara lecturer kat depan walaupun tak fhm sepatah apa mereka merepek.. huhu. dan akibatnya, ada la beberapa subjek jugak yg ter'kantoi' disitu.. Sistem pembelajaran kat sini pn satu hal, amik degree accounting, masa tahun pertama sini, tak jumpa sedigit angka pn, hebat tak? no wonder kat sini Accounting bukan lagi dalam Bachelor Science (Bsc), tp dalam Bachelor Art (BA) sbb sepanjang kat sini belajar byk sgt philosophy, contoh mcm ada satu subject tu nama dia "Acccounting Classic". bila sebut classic dlm kepala ingat "oo nnt belajar mcmana org dulu buat kira-kira.." haha bila belajar, ambik ko, kene lagi..nk tau apa content nye? "Accounting contribution during holocaust", "Accounting mis-used during Iraq War", "Accounting and Thanatocarcy".. haaa~ pening. Pengsan kejap****




Ok bangun balik...
Tak lama pas pening2 nk serasikan diri dgn sistem belajar kat sini, sy pn cuba2 men'friendly'kan diri dgn org2 kat sini, konon-konon nnt apa2 hal senang nk mintak tulun apa2kn.. Bila da ramai sikit kengkawan, masa summer2009 tu pun dptlah keje. Mula2 terasa lega giler sbb tau majikan tu org Islam, dlm hati "ni mesti best, takyah la susah2 nk explain apa2". Tp Allah maha tau apa yg terbaik utk kita semua. Ini boleh la dikatakan ujian kedua (yg first- fail beberapa subject masa exam), yg agak besar jgk.. Kerja yg sy dapat n diberitahu masa interview ada menjadi receptionist hotel.. Tp bila start kerja, dia suro jadi semua, sy lah jaga kaunter, sylah masak breakfast, sy lah kene kemas bilik jgk.. Yg msk bfast tu yg tak boleh belah tu, ada ke pakcik/makcik pakistan (owner hotel tu), suro sy masak pork.. Ringan je rasa mulut masa tu nk tnya diorang "anda ni bukan Islam ke?". tak cukup lg lepas suro buat mcm2, beberapa hari lepas tu suro pulak basuh baju dia, iron baju dia, angkat barang personal dia ke hulu ke hilir. Masa interview keje tu ingat lagi manager tu kata training 2 hari (n training tak ada gaji) then hari ketiga baru start full shift (24jam), setiap shift dia akan byr £45. Tp bila masuk hari ketiga kerja dia kata "u are slow, so u cant start ur shift yet." dah la training tu 9 jam sehari, tak berbayar. Training tu dia dragged pulak smpai hari ketujuh. Masa tu sabar lagi, sbb dok fikir klau ada duit lebih boleh hntr sikit kat mak ayah kt kmpg.. so kene la kuatkan semangat. Hari kelapan start keje yg sepatutnya last for 24 hours, dia dragged pulak smpai 28jam, tk bg tdo, tak bg haper.. Dalam hujan lebat suro buat keje 'personal' dia kat luar hotel.. Basah2 kuyup manager tu leh wat bodoh je, suro jgk buat keje.. Dah habis 28 jam tu dia pn bg £45 tu.. tp sy sgt bengang pada ketika itu, even hujan lebat yg mencurah2 tu pn tak mmpu menyejukkan hati yg menggelegak. Jadi sy pn berjalan ke bus stop nk amik bas bas balik, smbil berfikir apa nk buat ni ye, tak adil sungguh cara majikan sy melayan sy.. Sedang sy dok berfikir di bus stop tnpa memandang ke arah dtgnya bas, ttb org yg dok kat sebelah sy bgn dan lari dan memekik, belum sempat sy menoleh, ttb je sy dah terbang.. Bas (no 8) telah merempuh bus stop tersebut dan sy pun tercmpak dilanggar oleh bas berkenaan, sy okay je, tak la terbang jauh mana pun, sekaki dua je, hahaha. Tapi... (byknya tapi) disebabkan bumbung bus stop tersebut diperbuat drpd kaca tebal, bila bas tu reverse dia tak perasan kot yg kaca bumbung bas tu akan menghimpap sy, jadi tak pasal2 sy yang pada mulanya okay2 saje, bila bumbung bus stop tu himpap belakang sy terus sy berpinar. Dalam berpinar tu, sy nmpak bas sy dtg, jadi sy pun melarikan diri kearah bas sbb nk balik rumah sgt, n nk nangis byk2.. huhu T_T
Smpai je rumah, ada org call (kawan scottish sy yg juga seorang doktor perubatan, lelaki tp), sy lnts menceritakan kepada beliau. Dia pn dgn cemasnya bertanya "Pinch your calf/calves as hard as u can, do feel anything?" jawapannya: Numb.. i dont feel anything. Pastu dia pun ckp, u urgently need medical attention. Oh, tidak... mau tak mau pergi jgk la hospital 2-3 jam lepas tu.. sikit je sebenarnya, ada darah beku kat belakang tengkuk, tak kene operate pn, doctor tu bg injection n ubat, doctor tu ckp utk cairkan darah beku tu.. sy pn dok hospital kejap.. pastu bila dah kembali normal, sy pn disuroh pulang. Nasib baik hospital sini free, klau tak sape nk byr? Hari berikutnya sy pn menghubungi kawan yg jugak jiran sy (yg juga suami sy skrg, hehe). Lalu beliau pn meng'insist' sy menyaman majikan sy tersebut. So keluar masuk court la jgk... huh~ baru cerita pasal ujian kedua, dah tak larat nk menaip.. hehe~

Nntlah lenkali lah smbung ujian ke tiga, keempat, kelima, keenam, smpai kesebelas...

Dipendekkan cerita, 3 bulan selepas kejadian dilanggar bas, sy pun diijabkabulkan dgn suami sy.. Ramai kawan2 masa tu tergezut.. "wah, ko nk kawin dgn mat salleh?".. huhu~ sgt lah tak menyukai ayat itu.. Dgn siapa pn kita kawin, org itam, org putih, org coklat, org hijau, org biru, etc, tu tak penting, yg penting biarlah utk mencari redha Allah.. Ada sebab penting sy kawin di glasgow, bukan di Malaysia.. tp tu nnt lah sy cerita.
Masa sy kawin kat sini, ramai jgk org yg tuduh sy kawin lari, tak dpt restu mak ayah etc. Tp for the record, ayah sy sendiri yg memberi keizinan pd en suami utk menikahi sy. Husband sy ckp sndr dgn ayah sy dalam telefon, tak caya tanya ayah sy.. huhu. Masa sy nikah kali pertama (24 sept 2009) mengikut mazhab imam hanafi (mazhab yg digunapakai disini), sy pakai baju biasa je.. tak cntik pn... n tak ada sekeping gmbr masa sy nikah tu .. sedih tul.. tak ada org sudi tgkp gmbr masa tu.. Tp nikah tu mmg husband sy buat lawak tak kelakar lgsg lah.. Kami plan nk nikah on 26 sept dgn imam yg ditauliahkan oleh kerajaan malaysia, tp ada ke ttb petang 24/9 tu (hari khamis rasanya), ttb sheldon talipon dari tempat keje dgn berkata begini "You have to come to the Furqan Mosque today at 7.30pm, we will have our nikah with Shaykh Mustaqeem", mau tak rasa nk tercabut jntung.. kalau tak silap sy jwb begini "Im not gonna come, i dont want to marry you. Babai"--- letak talifon. haha~ jahat giler, saje wat dia tension. Tp sy dtg jugak malam tu tp pakai sempoi je la, blous pink, skirt hitam n selendang hitam.. Balun je lah.. haha.. Hasben sy siap pakai coat lg, sy selekeh je.. hmm.. tak best betull. Takpelah, dah lepas, tak leh nk wat apa..

Da kawin, ttb terus pregnant. Mula2 stress sgt, ye la, tahun critical masa tu (3rd year). Klau tak dapat grade above 60 utk semua subject, takkan dapat smbung 4th year (honors year). January exams masa third year tu mmg kat hospital tgh mabuk (hyperemesis), muntah darah etc. 2 bulan kot spend time kat hospital, makcik cleaner, pak guard, pakcik kebun tu sume dah kenal, haha.. ada satu paper je dpt amik masa january tu.. Masa May exam pulak tgh sarat (36 mggu/ 9 bulan pregnant), contraction pain every 20 minutes.. huh~ Tp kuatkan jgk la semangat, Alhmdulillah dapat amik semua paper (5 paper) dan alhmdulillah jgk 3 dari 5 exams tu dpt above 70%.. huuuu lega... So january exams lagi 2 paper yg tak dpt amik tu kene amik masa August. masa tu dok pk boleh la bg 110% masa august exam ni.. Tp as quoted earlier, Allah knows the best.. August exam tu bermula hnyalah selepas 2 minggu sy menjalani C-section semasa melahirkan sufia. Forced ceaserian sbb sufia tak mo keluar, syok sgt dok dlm perut. Dgn ada baby+ tahan sakit + masak sndr + kemas rumah basuh kain sendiri (sbb sheldon keje)+ study = entah kemana perginya. Tp Alhmdulillah, Allah tetap balas kesabaran n keperitan tu dgn sesuatu yg kita tak duga pn kdang2. Dapat result masa September, Alhmdulillah lg, sbb overall average mark/grade 62% just enough to go to 4th year i guess.

And now, am already graduated! Maha Suci Allah. Sungguh kejayaan itu bukan dari saya mahupun kepunyaan sy, tp Allah lah yg meminjamkannya kepada sy, supaya menjadi hamba yg bersyukur.

Ditmbh lg dgn hadiah yg tak ternilai harganya = Lahirnya Sufia Nafeesa Stokes sbgai penyeri n penghibur hati, terasa indahnya dunia ni.. Tp Sungguh dunia ini hnya lah persinggahan.. :( bekalan kesana masih belum cukup.

WallahuA'lam... 

Ni gmbr masa bulan pertama disini.. Tp gmbr ni diambil di Dundee -lebih kurang 2 jam dari glasgow. Masa ni muka penuh jerawat. Sume org pun takut nk kawan dgn sy.. uwaa.. T_T

Ni gmbr masa 3 hari sebelum kami diijab kabul. Masa ni pergi buka puasa kat rumah kawan, ttb ada request utk amik gmbr dgn bakal pengantin.. huhu

Ni la hanimun yg dah terlambat. Tu la wal2 kawin terus pregnant, mana dan nk kemana, ni masa dah hamil 7 bulan..

ni masa usia kandungan 36 minggu. Nk tau berat sy berapa masa ni? 45kg! slim kan?

ni la buah hati kesayangan saya..

Teka apa dalam yg kami berebutkan? haha~ eskem!

Ttb shaja sudah besar dan sudah naughty

Dan akhirnya.. sy pun graduate pada tanggal 18/11/11 :) syukur..

The Man...

Tears of joy

Bismillahirrahmanirrahim... In the Name of Allah the Most Gracious the Most Merciful..

Hard to believe that its been more than 2 years i married to this man, the man who used to preach about his faith whenever he could, the man who used to find room all the time to fight about my faith, the man who i dreamed few years before i even arrived in Glasgow, the man who always give hands to help when i got into trouble, the man who claimed that me and him have a lot in common when i found we are just like fish and bird who could never live together, the man who changed for the reason i never sure, the man who took his shahadah not long before Ramadhan, the man who fast the very next day after he become a Muslim, the man who made me cry when i saw him start preaching about Islam on the very first day of his Ramadhan in the mid day during summer when the fasting last for about 20 hours, the man that made me open my eyes about my roles as a Muslim, the man who made me realized a lot of things, the man who shed tears during our nikah, the man who always annoy me when he had nothing else to do, the man who always being patient when i went through a terrible sickness during my pregnancy, the man who always clean my vomit every day for 6 months without complaining anything even once, the man who sometimes hurt my feeling without knowing its hurt, the man who never forget to give me a kiss before he left to work, the man who is silly but never want to admit that, the man who always made me my favourite cold chocolate drink (nesquick) every now and then especially when i had a bad day at uni or at work or when i was studying for exam or finishing up my dissertation or assignment, the man who knows only to cook fried chicken, rice, omelette and french toast, the man who loves to buy something for me even its not needed, the man who sometimes lost in his 'game' world, the man who is the only man who can make me smile and cry at the same time,  the man who i believe is the only man that can stand with me and my bad temper,  the man who i believe will remain in my heart tomorrow and forever.. InshaAllah..
I never own this man even i married to him because he is owned by Allah. The least i can do is to say "Alhmdulillah, thank You Allah for lending me this man.."